Ontstaan van craniosacraaltherapie

Het hele craniosacrale systeem werd rond 1920-1930 ontdekt door William Sutherland, een osteopaat. Hij bestudeerde de schedel en kwam tot de ontdekking dat de schedel van een volwassen persoon beweeglijk was. Halverwege de jaren ’70 van de vorige eeuw maakte de bekende osteopaat John Upledger een grote sprong voorwaarts met het onderzoeken van dit systeem. De aanleiding van zijn onderzoek was een operatie aan het ruggenmerg waarbij hij assisteerde; hij merkte tot zijn grote verbazing dat hij de dura mater, het moedervlies, niet stil kon houden met zijn handen ondanks de narcose waar de patiënt in verkeerde. Upledger ging studeren aan de academie van Sutherland en heeft hier veel geleerd van de craniale osteopathie. In zijn therapie wordt het craniosacrale systeem als leidraad genomen voor de hele behandeling. Het is het hele lichaam dat opgenomen wordt in de therapie, dus niet alleen het hoofd.

Upledger ontwikkelde door en bracht Somato Emotionele Release (SER): het werken met ‘energie-cysten’, plekken waar energie geblokkeerd zit, waar de energie van trauma’s ingekapseld wordt. Met SER wordt tijdens een craniobehandeling een ‘gesprek’ aangegaan met de wijsheid van het lichaam van de cliënt. Zo kunnen diepe emotionele blokkades tot in de cellen van het lichaam worden losgelaten.

Craniosacraaltherapie is op deze manier een volledig op zichzelf staande therapie geworden, waarbij het craniosacrale systeem gebruikt wordt, waar geen manipulaties aan te pas komen en waar ‘gepraat’ wordt met de cliënt, die de deskundige is van zichzelf.

Bron: Cranio-sacraal therapie; Voor en door iedereen. Peirsman, Baken, 2003

Hieronder een tekening (met toestemming van cliënt) na een SER-sessie van het hart